Մարդու կյանքը ի սկզբանե որոշումների անվերջանալի շղթա է:
Ու չգիտես` որ տարիքից է մարդ սկսում վերջնական, հաստատուն որոշումներ կայացնել: Խոսքս
մասնագիտական կողմնորոշման մասին է:
Ասեմ`կրթահամալիրում
սովորում եմ տասներորդ դասարանից: Ինչ տվեց կրթահամալիրը, ինչպես օգնեց`այլ թեմա է:
Երբ դեռ սովորում էի միջնակարգ դպրոցում, ուզում էի բժիշկ
դառնալ (ինչպես մեր գերդաստանից շատերը), լրագրող,
զինվորական (ինչպես հայրիկս): Բայց… մենք մտածում ենք, նախագծում ենք, որոշումներ կայացնում,
բայց ժամանակն ու կյանքը թելադրում են, ուղղություն տալիս: Կրթահամալիրը, այստեղ գտնվելուս
երեք տարիները շատ բան տվեցին ինձ: Երբ մի պահ մտածում եմ` ինչ բարձունքներ եմ հաղթահարել.
Այսօր նոր խնդիրներ լուծելու ճանապարհին եմ: Ուզում եմ թարգմանիչ
դառնալ, ու գուցե մի օր կարողանամ աշխարհին գերմաներենով պատմել իմ մասին, սիրելի կրթահամալիրի
մասին, ինձ երեք տարի ջերմությամբ շրջապատած մարդկանց մասին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий